Source: pixabay

Παιδί και τηλεόραση

“Από ποιά ηλικία επιτρέπεται το παιδί μου να δει τηλεόραση;”, “Πόση ώρα μπορεί να παρακολουθήσει ένα παιδικό πρόγραμμα;” Αυτά είναι συνήθως τα δύο βασικά ερωτήματα που απασχολούν τους γονείς σε σχέση με την τηλεόραση και το παιδί τους . Στα ερωτήματα αυτά, συχνά προστίθεται και η γκρίνια του παιδιού με το κλείσιμο αυτής. Δυστυχώς όμως, ακόμη και τα πιο πρόσφατα ευρήματα που έχουμε από έρευνες, δείχνουν την αρνητική επίδραση που έχει η τηλεόραση στα παιδιά μας. Όσο υπερβολικό και αν φανεί σε κάποιους, οι αρνητικές επιπτώσεις της τηλεόρασης καθρεφτίζονται στην νοητική, ψυχολογική, κοινωνική και σωματική ανάπτυξη του παιδιού.

Πάμε λοιπόν να δούμε την αρνητική πλευρά της τηλεόρασης. Πολλά από τα προγράμματα που παρακολουθούν τα παιδιά, περιέχουν σκηνές βίας και γενικότερα άσχημες συμπεριφορές που πολλές φορές προέρχονται από τον πρωταγωνιστή - ήρωα που συνήθως τα παιδιά ταυτίζονται με αυτόν . Αυτό, έχει ως αποτέλεσμα να υιοθετούν αυτές τις συμπεριφορές διότι αδυνατούν να φιλτράρουν τις σωστές από τις λάθος, ακόμη και αν έχουν διδαχθεί από τους γονείς τους τα σωστά πρότυπα. Επιπλέον, πολυ συχνό φαινόμενο είναι και οι διαταραχές ύπνου που παρουσιάζονται εξαιτίας των ακατάλληλων σκηών οι οποίες συνήθως εκδηλώνονται με ανήσυχο ύπνο και εφιάλτες.

Το επόμενο που πρέπει να μας απασχολεί, είναι το πως επηρεάζεται η σωματική του ανάπτυξη. Παρακολουθώντας πολλές ώρες τηλεόραση, χάνουν ευκαιρίες για σωματική άσκηση και σε συνδυασμό με την κατανάλωση ανθυγιεινών σνακ, οδηγούνται στην παχυσαρκία.

Τελευταίο σημείο και εξισου σημαντικό με τα προαναφερθέντα, είναι οι επιπτώσεις που παρουσιάζονται σε πνευματικό επίπεδο. Είναι σημαντικό λοιπόν, να γνωρίζουμε όλοι, τον ιδιαίτερο ρόλο που έχει το παιχνίδι στην ανάπτυξη της φαντασίας και της δημιουργικότητας. Δυστυχώς, όμως, τα παιδιά, αφιερώνοντας σχεδόν όλο τον ελευθερό τους χρόνο στην τηλεόραση, βάζουν σε δεύτερη μοίρα το παιχνίδι και κατ’ επέκταση μειώνονται οι ευκαιρίες να αναπτύξουν τις παραπάνω δεξιότητες. Επιπλέον, η πολύωρη παρακολούθηση, οδηγεί στην έλλειψη αντίληψης και παρατηρητικότητας του παιδιού ενώ παράλληλα δημιουργεί και εθισμό που πολύ πιθανόν να ακολουθήσει το παιδί και στην ενήλικη ζωή του.